Op het Wintertuinfestival 2017 maakte ik in opdracht van De Nieuwe Oost een solo van 20 minuten in het loading dock van Doornroosje (Nijmegen). Deze vertrok vanuit dezelfde vraagstelling: is het zoeken naar dingen die we niet kunnen weten zinvol? Is het erg dat ik als donorkind mijn vader niet kan kennen? De solo stond in direct verband met de ruimte waarin hij zich afspeelde, laden en lossen werd een metafoor voor het loslaten van dingen die we niet kunnen weten.

Scenografie: Tim Hoefnagels

Regie: Jip Vuijk