fiets

iemand heeft een fiets
waarvan de spaken steeds loskomen
je zou kunnen stellen
dat iemand op een metafoor rijdt
een leven met een knik erin

wel tien keer
herstelt de fietsenmaker de spaken
zo vaak dat hij
die fiets niet meer kan zien

iemand fietst dus traag
maar kent de wereld
- zeker haar ondergrond
er klinken zware bassen
de tijd is er een beat
die dieper slaat dan normaal

iemand kent de wereld
het opkomen voor onrecht
de aanleg zomaar blij te zijn
de hang naar verdwijnen
de valkuil van materialisme
het verschil tussen fout en slecht

iemand kent de wereld
weet dat een kamer een schild kan worden
een fiets een last
een feest een vlucht
een omgeving benauwd

als iemand dan omvalt
blijven vragen achter
buren
huisgenoten
vrienden
iemands plek aan de keukentafel
iemands fiets aan de straat
iemands leuke harde lieve leven

je zou kunnen stellen
dat het leven bestaat
uit steeds weer
je spaken laten maken
doorrijden
afstappen
praatje maken
hetzelfde rondje
keer op keer
tot je plots
verwacht wordt bij de fietsenmaker
je fiets er al staat
maar
niemand op komt dagen


*


happy birthday

een leeg huis
een lege auto
een buxus in een strakke vorm
hebben je uitgeleid
per toeval stonden
de buren buiten
voegden zich bij
het uitzwaaicomité

de stille omstandigheden
van een huid op grond
van een deur op slot
een kaartje in de brievenbus:
proficiat je bent jarig
je wordt 46 jaar
in dit doorkijkhuis geen slingers
geen ballonnen
alles opgeruimd
alles klaar

leeg is het huis
van het buiten gooien
die vriendin
dat werk
zo nu en dan moest het
op muren klimmen
tegen grenzen trappen
het leven is soms te geweldig
om er rustig mee om te gaan

daarna de momenten
van naar adem happen
longen vullen
met de zuchten stoppen
luisteren naar een lijf
dat al een andere richting is op gegaan

de deurbel maakt
het geluid van een vraag:
hoe vervel je in een leven
tot man die men moeilijk noemt?
de deurbel, schel
het antwoord, kort

ik ga veel eerder dood dan jij,
zei je vaak tegen de buurvrouw
van negentig jaar
ze zou willen
dat je nog steeds
haar kliko buiten zet
net als de afgelopen jaren
maakt ze zich zorgen
ze stak een felicitatie in de brievenbus
maar twijfelt
of je twee weken geleden
de 46 wel hebt gehaald


*


warm en koud

met mijn laptop op schoot
springt het gele poppetje
van een bushokje in Eindhoven
naar een plein op Google Maps
voor me spelen kinderen
in hun zwempak
in een fontein
in een verre stad
een vader filmt
de zon en de straatstenen
de vrouwen en een BMX
leunen tegen de betonnen rand
de kinderen
– spetters om hen heen
gebaren stop
met één hand

met een muisklik
sleep ik het beeld links en rechts
zoom in en uit
doe alles
waarvan een cameraman zou gruwen
draai het beeld om zijn as
een pirouette in pixels
achter me
blijkt al de hele tijd
een groep hangjongeren te staan

dit is wat over blijft
van een warme dag
waarop in juli 2009
in het Poolse Skierniewice
een auto van Google passeert

dit is een plein
waar je moet zijn geweest
ooit
lang geleden

dit zijn de mogelijkheden
om een verre stad
te bezoeken

dit is hoe dicht
ik kan komen

dit is hoe ik je kan leren kennen
het lezen van een krantenartikel
het bezoeken van een plein
een bushokje
dit is een bushokje
dit is een lichaam
dit is een zichtscherm
hier is geen sprake van een misdrijf
dit is een ander plein
in een andere stad
aan de rand van een gemeentehuis
waar je niet ingeschreven was

een bushokje is geen huis
een bushokje omhelst zo stroef
je zult het wel koud hebben gehad